Η πρόσκληση
Ο Ρ έσφιξε στο στήθος του το γράμμα που τον έχριζε ως τον 12ο συμμετέχοντα του φετινού σκακιστικού πρωταθλήματος της Βικτόρια. Είχε αφιερώσει όλη του τη ζωή γι αυτόν τον σκοπό - και δεν ήταν εύκολο να αποκτήσει κανείς το προνόμιο αυτό. Έτσι τώρα, διασχίζοντας το ανεμοδαρμένο προάστιο Ripponlea, συνειδητοποιούσε πως ο αγώνας του δε θα πήγαινε χαμένος. Βέβαια, ο Ρ θα μπορούσε να διατηρήσει τις αμφιβολίες του για τη συμμετοχή του. Άλλωστε, πόσες άλλες φορές δεν επενέβη η Μοίρα την τελευταία στιγμή εμποδίζοντάς τον? Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα φαινόντουσαν διαφορετικά. Το γράμμα ήταν υπογεγραμμένο από τον ίδιο τον Oysters, έναν πανίσχυρο άνδρα σε αυτά τα μέρη, ίσως τον πιο υψηλόβαθμο αξιωματούχο απ' όλους, και αυτό θα έπρεπε να είναι αρκετό, ακόμα και για τον Ρ. Φαίνεται πως ήρθε να στιγμή να ξεχάσει τη χρονιά εκείνη που ενώ είχε επιβεβαιωθεί η συμμετοχή του, τελικά οι αγώνες ακυρώθηκαν ή την άλλη φορά που άλλαξαν την τελευταία στιγμή τους αγώνες σε "Κυνήγι του Θησαυρού".
Όταν έφτασε τελικά στην είσοδο των αγώνων, όπως ήταν φυσικό, τον ρώτησε ένας υπεύθυνος ασφαλείας "Εσύ ποιος είσαι?" και πριν προλάβει να απαντήσει ένας βοηθός του άνδρα - και είναι αλήθεια βέβαια πως σε τέτοιες υπεύθυνες θέσεις απαιτούνται τουλάχιστον δύο βοηθοί - "Μη μας λες ποιος είσαι. Φύγε και αν σε χρειαστούμε θα στείλουμε κάποιον να σε φέρει". "Μα είμαι ο δωδέκατος συμμετέχοντας του πρωταθλήματος", ανταπάντησε επιτρέποντας στον εαυτό του ένα μικρό χαμόγελο. "Αδύνατον", του πέταξε ο πορτιέρης, γυρνώντας του την πλάτη. "Δεν είναι κρίκετ για να χρειαζόμαστε δωδέκατο παίκτη, είναι σκακιστικό τουρνουά, ΤΟ σκακιστικό τουρνουά, και μόνο δέκα παίκτες συμμετέχουν" πρόσθεσε ένας βοηθός με έναν τρόπο που υπονοούσε πως όποιος καθόταν μπροστά στην πόρτα - του Ρ συμπεριλαμβανομένου - θα έπρεπε να γνωρίζει πως μόνο δέκα σκακιστές έπαιζαν στο πρωτάθλημα της Βικτόρια.
Υπό άλλες συνθήκες ο Ρ θα υποχωρούσε πνίγοντας τα συναισθήματά του απέναντι σε μια τόσο αγενή συμπεριφορά, όμως αυτή τη φορά η αυτοπεποίθησή του τον παρέσυρε: "Μάλλον κάνετε κάποιο λάθος", είπε, βγάζοντας το γράμμα του Oysters από την τσέπη του και σπρώχνοντάς το προς το μέρος του δεύτερου βοηθού. "Οι αξιωματούχοι δεν κάνουν ποτέ λάθος" είπε σαν απαγγελία ο βοηθός ρίχνοντας όμως ταυτόχρονα μια ματιά στο γράμμα. "Και τότε αυτό πώς το εξηγείτε?" είπε ο Ρ αφού τελείωσε ο βοηθός την ανάγνωση του γράμματος. Αυτός κάγχασε, και αφού αναρωτήθηκε για το πώς είναι δυνατόν κάποιος με αρκετή νοημοσύνη για να παίζει σκάκι, να είναι τόσο αφελής ως προς τις πράξεις ενός παράγοντα. "Πρέπει να μιλήσεις με τον διαιτητή". Θα σου εξηγήσει εκείνος." είπε. "Και πού βρίσκεται ο διαιτητής?" ρώτησε ο Ρ, όσο πιο υπομονετικά γινόταν κάτω από αυτές τις συνθήκες. "Μα μέσα στους αγώνες, φυσικά" απάντησε ειρωνικά ο ο βοηθός και έτσι ο Ρ πλησίασε εκ νέου προς την είσοδο για να πάει να τον βρει.
Ο πορτιέρης και οι βοηθοί του όμως, του κλείνουν το δρόμο. Ο πορτιέρης του υπενθυμίζει πως δεν έχει δικαίωμα εισόδου. Ο Ρ που έχει δει πολλούς ανθρώπους να εισέρχονται στο χώρο την ώρα που αυτός εξηγούσε την κατάσταση στους υπεύθυνους ασφαλείας, τους ρωτάει ποιοι επιτρέπονται να μπουν. "Παίκτες, διαιτητές και κοινό που θέλει να παρακολουθήσει φυσικά" του εξηγεί ο πορτιέρης. "Μα είμαι παίκτης" επιμένει ο Ρ κουνώντας το γράμμα του Oysters μπροστά στα πρόσωπά τους. "Δε μπορεί να είσαι παίχτης, αφού δεν απαιτείται δωδέκατος παίκτης". Ο Ρ το σκέφτηκε για λίγο. "Ε τότε είμαι κοινό!", προσπάθησε, "και έχω δικαίωμα να παρακολουθήσω". Ο πορτιέρης κούνησε το κεφάλι. "Αυτή η πρόσκληση σε αναφέρει ως παίκτη και άρα δε μπορεί να είσαι κοινό. Και αφού το γράμμα είναι υπογεγραμμένο από έναν υψηλόβαθμο αξιωματούχο σαν τον Oysters, δεν μπορούμε να το παραβλέψουμε!".
"Ίσως τότε να μιλήσω στον Oysters και όχι στον διαιτητή για να λυθεί το πρόβλημα" πρότεινε ο Ρ. Αυτό φαίνεται πως διασκέδασε πολύ τους άλλους τρεις που σιγά σιγά άρχισαν να γελάνε και σταδιακά να ξεκαρδίζονται. Ο Ρ κοκκίνιζε την ώρα που τα γέλια των άλλων κατέληγαν σε βήχα και φτυσιές και τελικά ο πορτιέρης κατάφερε να του πει πως ο διαιτητής δεν ήταν άλλος παρά ο ίδιος ο Oysters. "Αν περιμένεις όμως εδώ έξω, ίσως καταφέρεις να τον πετύχεις όταν φεύγει" πρόσθεσε.
Μην έχοντας άλλη επιλογή, Ο Ρ περίμενε εκεί έξω και σύντομα βρέθηκε παρέα με έναν από τους σκακιστές που του πρόσφερε ένα τσιγάρο. "Γιατί καπνίζεις?" ρώτησε ο Ρ, προσπαθώντας να ξεχαστεί από τα δικά του προβλήματα για λίγο. "Σκοτώνει τα μικρόβια εκεί μέσα" του απάντησε ο σκακιστής γνέφοντας προς το χώρο των αγώνων. "Σε κάθε τουρνουά όλοι οι μη καπνιστές κολλάνε διάφορες αρρώστιες". Ο Ρ προσπάθησε να το χωνέψει αυτό. "Τότε γιατί δεν καπνίζουν και αυτοί?" ρώτησε το προφανές. "Γιατί χρειάζονται μια δικαιολογία, έστω μια γρίπη ή ένα κρύωμα, σε περίπτωση που δεν κερδίσουν τις παρτίδες τους". "Εσύ δε χρειάζεσαι μια δικαιολογία?". "Εμένα με αναγκάζουν να καπνίζω έξω και μέχρι το τέλος του τουρνουά θα έχω αρπάξει καμιά πνευμονία, οπότε θα έχω την καλύτερη δικαιολογία απ όλους!". Ο Ρ συνέχισε να τα λέει με τον σκακιστή, σε όλο και φιλικότερο τόνο, οπότε τελικά ένοιωσε αρκετά άνετα για να του εξηγήσει πως περίμενε τον ίδιο τον Oysters, που έκανε ένα λάθος που πρέπει να διορθωθεί. "Σε προειδοποιώ", του απάντησε ο σκακιστής, "οι αξιωματούχοι δεν κάνουν ποτέ λάθη. Και όσο πιο υψηλόβαθμοι είναι τόσο περισσότερο δεν κάνουν ποτέ λάθη. Ο αδερφός μου κάποτε κατηγόρησε τον Oysters πως έκανε ένα λάθος και καταστράφηκε η ζωή του", του είπε και άρχισε να του διηγείται την ιστορία του Patrick...
Η ιστορία του Patrick
O Patrick ήταν ο καλύτερος σκακιστής της περιοχής. Όλοι το παραδεχόντουσαν. Οι αξιωματούχοι το ήξεραν. Ο Patrick το ήξερε. Οι άλλοι παίκτες το ήξεραν. Ωσάν να υπήρχε αμφιβολία γι αυτό, οι υπεύθυνοι διένειμαν ένα ερωτηματολόγιο στους είκοσι κορυφαίους σκακιστές, ζητώντας τους να ιεραρχήσουν τους σκακιστές. Όντας ο κορυφαίος, ο Patrick έβαλε τον εαυτό του πρώτο και όλοι οι υπόλοιποι τον έβαλαν δεύτερο μετά τους εαυτούς τους. Όταν ήρθε η στιγμή να επιλεχτεί η ομάδα για τους διαπολιτειακούς αγώνες μέσω τηλέγραφου, ο Oysters του πρόσφερε τη 2η σκακιέρα. Σε μια στιγμή οργής, ο Patrick κατέστρεψε δημόσια την πρόσκληση.
Τις επόμενες μέρες περίεργα πράγματα άρχισαν να συμβαίνουν. Οι μαθητές του σταμάτησαν να προσέρχονται στα μαθήματα. Οι αιτήσεις του για τα διεθνή τουρνουά άρχισαν να εξαφανίζονται χωρίς να απαντιούνται. Το σκακιστικό σωματείο στο οποίο ανήκε ήρε την ιδιότητά του ως τιμητικό μέλος. Οι "φίλοι" του έπαψαν να παίζουν μπλιτς μαζί του. Ο αδερφός του Patrick - γιατί αυτός ο καπνιστής σκακιστής δεν ήταν άλλος παρά ο αδερφός του - πλησίασε όσους αξιωματούχους γνώριζε προσωπικά - και κάποιους που δεν γνώριζε - παρακαλώντας τους να μη συνεχίσουν τον εξοστρακισμό του Patrick. Αυτοί ισχυρίζονταν πως καμία τέτοια απόφαση δεν είχε ληφθεί. Τους ανέφερε τους μαθητές που έφευγαν και αυτοί έλεγαν πως οι μαθητές πάντοτε σταματάνε ή αλλάζουν προπονητές. Ανέφερε τις αιτήσεις που εξαφανίζονταν, αλλά του έλεγαν πως η αλληλογραφία χάνεται μερικές φορές. Οι αξιωματούχοι δεν κάνουν ποτέ λάθη, του τόνιζαν.
Μέσα σε έξι μήνες ο Patrick πέθανε, διαλυμένος και μόνος. Η ερώτηση που πρέπει να τεθεί είναι: Σκότωσε ο Oysters τον Patrick?
(συνεχίζεται)
Αυτή η σκακιστική παρωδία του "Πύργου" του Φραντς Κάφκα πρωτοδημοσιεύτηκε από τον Chris Depasquale στο τεύχος Οκτωβρίου 1998 του Australian Chess Forum. Στη συνέχεια εμφανίστηκε και στο chesscafe.com
Αναρτήσεις
