Ίσως για πρώτη φορά σε αυτά τα ματς, ο Grischuk προσπάθησε να κερδίσει με τα λευκά. Ίσως θεωρεί πως ο Gelfand - διάσημος για το ρεπερτόριο του στα ανοίγματα - θα βρει κάποιο πλεονέκτημα με τα λευκά κατά τη διάρκεια του ματς και έτσι η τακτική που ακολούθησε στα προηγούμενα ματς, όπου έπαιζε προφανέστατα για να φτάσει στις παρτίδες μειωμένου χρόνου, δεν είναι η κατάλληλη.
Ένα ακόμα Γκαμπί της Βασίλισσας - το πιο δημοφιλές άνοιγμα σε αυτά τα ματς σαν να βλέπουμε Capablanca-Alekhine. O Grischuk επέλεξε το σπάνιο 6.Rc1, ενώ ο Gelfand ήταν αυτός που βγήκε από τα γνωστά μονοπάτια με το 14...Re8 - 14...e4, Peter Heine Nielsen-Beliavsky 1-0, Sigeman(12) 2004. Στο τέλος της τακτικής βαριάντας που ακολούθησε βρίσκουμε ένα φινάλε Πύργου+Αξιωματικού+4 Πιονιών για κάθε παίχτη. Το 2 προς 1 του λευκού στην πτέρυγα της βασίλισσας δίνει μόνο σε αυτόν τύχες νίκης και ο μαύρος πρέπει να αμυνθεί με ακρίβεια για να διασωθεί. Ο Gelfand κράτησε με νύχια και με δόντια αλλά δεν νομίζω να ξαναμπεί σε αυτό το φινάλε στις επόμενες μαύρες παρτίδες του.
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Το Γκαμπί της Βασίλισσας υπήρξε πάντα δημοφιλές (τουλάχιστον από το 1900 και μετά). Πριν από τον περσινό τελικό Ανάντ - Τοπάλοβ, έψαξα τα ανοίγματα που είχαν παιχθεί στις παρτίδες των προηγούμενων τελικών. Σε 1100 παρτίδες, πρώτο άνοιγμα ήταν το Γκαμπί της βασίλισσας με 300 εμφανίσεις (συμπεριέλαβα και τις Σλαβικές, όχι όμως και τις Καταλανικές). Ενδεικτικά:
Γκαμπί της βασίλισσας 300 εμφανίσεις (27,27%)
Ισπανική 157 (14,27%)
Σικελική 101 (9,18%)
Νιμζοϊνδική 66 (6,00%)
Γκρίνφελντ 62 (5,64%)
Γαλλική 56 (5,09%)
Αγγλική 55 (5,00%)
Ινδική της βασίλισσας 49 (4,45%)
Κάρο Καν 41 (3,73%)
Ινδική του βασιλιά 39 (3,55%)
και ακολουθούν:
Ιταλική 32, Ρωσική 28, Καταλανική 22, Ολλανδική 16 κτλ.
Ενδιαφέρον έχει η διασπορά των εμφανίσεων των ανοιγμάτων ανά τα έτη. Το γκαμπί της ντάμας πχ, έχει μια ισορροπημένη διασπορά (με κάποιες εξάρσεις βέβαια, όπως τον τελικό του 1927 όπως σωστά αναφέρεις όπου παίχθηκαν 32 γκαμπί της ντάμας στις 34 παρτίδες!). Και η Ισπανική έχει μια φυσιολογική διασπορά θα έλεγα, ενώ η Σικελική ουσιαστικά δεν υπάρχει μέχρι το 1948 (μονάχα 3 εμφανίσεις), ενώ από 'κει και μετά είναι στην πρώτη γραμμή. Επίσης οι 30 από τις 32 εμφανίσεις της Ιταλικής γίνονται μέχρι το 1897. Μετά εξαφανίζεται εντελώς, ώσπου επανέρχεται για 2 παρτίδες στο ματς Κάπροβ - Κορτσνόι του 1981.
Γενικά παρατηρώντας τους πίνακες μπορεί να συζητάει κανείς επί ώρες πάνω σε αυτό το θέμα που συνδέεται με την γενικότερη εξέλιξη της σκακιστικής ιστορίας. Αλλά ας μην κουράζω άλλο, μιας και εδώ το θέμα είναι το ματς Γκρισούκ - Γκέλφαντ.
σκακιστικής θεωρίας ήθελα να γράψω και έγραψα ιστορίας.
-rotten-
Ενδιαφέροντα στατιστικά φίλε μου, αν και δεν είμαι τόσο σίγουρος για το αν η Σλαβική πρέπει να λογίζεται ως Γκαμπί της Βασίλισσας, εγώ θα την μετρούσα ξεχωριστά.
Έχεις δίκιο. Θα έπρεπε να τις καταγράψω ξεχωριστά, ώστε να είναι σωστότερα τα αποτελέσματα. Ίσως κάποια στιγμή το κάνω. Όπως και να 'χει πιστεύω και γω ότι παρουσιάζουν κάποιο ενδιαφέρον.
-rotten-
Δημοσίευση σχολίου