Bill Hook 1925-2010

Ένας 18χρονος άγουρος νεαρός, γιος φινλανδών μεταναστών, υπόκειται στις εξετάσεις ρουτίνας που απαιτούνται για την είσοδο οποιουδήποτε στις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ. Είναι ένας μεταξύ δεκάδων χιλιάδων που επιστρατεύονται το 1943 με τη χώρα να έχει μπει για τα καλά στον πόλεμο εναντίον της Ιαπωνίας. Τα καπρίτσια της τύχης στη ζωή του Bill Hook κάνουν το ντεμπούτο τους με τη μορφή μιας διάγνωσης που δείχνει φυματίωση. Δε θα μάθουμε ποτέ αν οι στατιστικές πιθανότητες επιβίωσης στο νοσοκομείο της κομητείας Westchester της Νέας Υόρκης ήταν καλύτερες ή χειρότερες από το μέτωπο. Αυτό που γνωρίζουμε είναι πως αυτό το γύρισμα της μοίρας προσέφερε στον νεαρό αυτό άντρα τόσο ελεύθερο χρόνο που μια συνδρομή στο Chess Review ήρθε ως φυσιολογική κίνηση, καθώς και μια υποτροφία από το Γραφείο Αποκατάστασης Ασθενών σε αντικείμενο της αρεσκείας του, και η επιλογή ήταν η ζωγραφική. Θα μπορούσε να πει κανείς πως το σύνολο της μετέπειτα ζωής του Bill Hook καθορίστηκε εκείνη την ημέρα του 1943. Σκάκι και ζωγραφική. Σίγουρα καλύτερα από ετοιμοθάνατος σε ένα αεροπλανοφόρο στον Ειρηνικό Ωκεανό.

Με την έξοδο από το νοσοκομείο, η αναζήτηση μιας τοποθεσίας που σύχναζαν σκακιστές ήταν ένα αναμενόμενο βήμα. Η μοίρα έπαιξε και πάλι το παιχνίδι της. Το Fischer's Club της 42ης οδού θα μπορούσε να είναι ένα οποιοδήποτε αυτοαποκαλούμενο σκακιστικό κλαμπ σαν τα δεκάδες που ξεφύτρωσαν μετά τον πόλεμο στη διψασμένη για ψυχαγωγία Νέα Υόρκη. Σε κανένα από τα υπόλοιπα όμως δεν είχε κάποιος την ευκαιρία να πέσει πάνω στον Najdorf, τον Sherwin, τον Shuttles, τον Pomar, οι οποίοι - επισκέπτες στην πόλη - τα βρίσκανε πολλές φορές μπαστούνια με τους τοπικούς παίκτες τουλάχιστον στα παιχνίδια "γρήγορου σκακιού".

Η ζωή του Bill Hook εξελίχθηκε τόσο ιδιαίτερα και συναρπαστικά που ακόμα και ο ίδιος στο βιβλίο του Hooked on Chess - a memoir (εκδόσεις New In Chess), δεν κατάφερε να την αφηγηθεί στα πλαίσια μιας τυπικής αυτοβιογραφίας. Γνωριμίες με προσωπικότητες όπως ο Stanley Kubrick και o Marcel Duchamp, τα πρώτα κερδισμένα blitz εναντίον ενός παιδιού από το Brooklyn που έκλαιγε όταν έχανε και θα γινόταν παγκόσμιος πρωταθλητής, οι απόπειρες να γίνει επαγγελματίας παίκτης καζίνο, εμπειρίες στις οποίες άλλοι θα αφιέρωναν εκατοντάδες σελίδες και στις οποίες θα στήριζαν πομπώδη βιογραφικά σημειώματα, εξιστορούνται σε λίγες αράδες ως να ήταν καθημερινά στιγμιότυπα μιας ρουτίνας. Εκθέσεις ζωγραφικής σε πόλεις της καραϊβικής και το πάθος για τη φωτογραφία, συνδυάζονται με τη μετατροπή μιας παράγκας στο Cooper Island σε εξοχική κατοικία, κάτι που αποτέλεσε όχημα για τη συμμετοχή του Bill Hook σε 17 σκακιστικές ολυμπιάδες με τα χρώματα των US Virgin Islands αρχικά και των British Virgin Islands στη συνέχεια - ομάδες που ουσιαστικά δημιουργήθηκαν από αυτόν - και μάλιστα στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου για το καλύτερο αποτέλεσμα στην πρώτη σκακιέρα το 1980 στην ολυμπιάδα της Μάλτας.

Ο Bill Hook αφιερώνει περισσότερες σελίδες, περισσότερο πάθος και αγάπη στους αδερφικούς φίλους που απέκτησε εκεί στο νησί και στα σκακιστικά πικνίκ τους, στη γυναίκα του Mimi που υπεραγαπούσε, στις από κοινού προσπάθειες όλων να προστατέψουν την περιοχή τους από τα λυσσασμένα καιρικά φαινόμενα, στο πόσο αγάπησε και αγαπήθηκε στη δεύτερη του αυτή πατρίδα - άλλωστε έγινε και γραμματόσημο των British Virgin Islands. Όταν ανακοινώθηκε η τοποθεσία της διοργάνωσης της Ολυμπιάδας του 2010 στο Khanty-Mansiysk της Σιβηρίας ο Bill Hook ανακοίνωσε ότι δύσκολα θα συμμετέχει η χώρα του. Ο συνδυασμός της αποστροφής του για το πολικό κρύο και της αντιπάθειας του για τον πρόεδρο της FIDE Kirsan Ilyumzhinov και το ύποπτο τρόπο που διαχειρίζεται τις διοργανώσεις εξορίζοντάς τες μακριά από αυτούς που αγαπούν το σκάκι θα τον ανάγκαζε να αποχωριστεί έστω και προσωρινά μια από τις μεγάλες του αγάπες, τις σκακιστικές Ολυμπιάδες. Τελικά, μάλλον δεν το άντεξε αυτό ως ενδεχόμενο και την 10η Μαΐου πήγε να βρει τους φίλους του από το Fischer's Club της 42ης οδού.

Εκείνο το απόγευμα του 1943 ο Bill Hook μεταφέρθηκε ξαφνικά σε μια παράλληλη πραγματικότητα χωρίς επιστροφή. Ελπίζουμε πως στην παράλληλη πραγματικότητα που βρίσκεται μετά την 10η Μαΐου να βιώνει ένα διαφορετικό σκακιστικό κόσμο. Τόσο διαφορετικό που να μην τοποθετεί ως ηγέτες του πολιτικάντηδες, δικτατορίσκους και μαφιόζους. Τόσο διαφορετικό που βιτρίνα του να έχει ανθρώπους σαν το Bill Hook.