Τα φλεγόμενα κομμάτια της Γης κάλυπταν ακόμα σημαντικό κομμάτι του ουρανού, όταν έφτασε η ερώτηση από το Κέντρο. Η Γεννήτρια Περιέργειας προγραμματισμένη να μαζεύει πληροφορίες από όλο το Σύμπαν ρωτούσε:
"Γιατί ήταν απαραίτητο αυτό? Μπορεί να ήταν ένας απλός οργανικός πολιτισμός αλλά είχαν φτάσει ήδη στον Τρίτο Βαθμό Νοημοσύνης"
"Δεν είχαμε άλλη επιλογή. Οι προηγούμενες πέντε αποστολές είχαν μολυνθεί ανεπανόρθωτα όταν ήρθαν σε επαφή μαζί τους"
"Μολυνθεί? Μα πώς?"
Τα μικροδευτερόλεπτα περνούσαν σαδιστικά αργά, όσο το Κέντρο μάζευε τις τελευταίες πληροφορίες, τις τελευταίες αμυδρές αναμνήσεις που πέρασαν την Πύλη πριν τα Κυκλώματα της Αναγέννησης εκτελέσουν την εντολή καταστροφής αυτού του κόσμου
"Συνάντησαν ένα πρόβλημα που δεν προλάβαιναν να αναλύσουν μέσα στον τρέχοντα κύκλο ζωής του Σύμπαντος. Παρότι είχε μόνο έξι βασικούς τελεστές, απέκτησαν θανάσιμη εμμονή με αυτό"
"Μα πώς είναι δυνατόν?"
"Δεν ξέρουμε, δεν πρέπει να γνωρίζουμε. Αλλά αν αυτοί οι τελεστές ανακαλυφθούν ξανά σε κάποια γωνιά του Σύμπαντος όλη η ιστορία της υπολογιστικής μεθόδου θα ανατραπεί. Θα έρθει το τέλος της ζωής με την παρούσα μηχανική μορφή της!"
"Πως μπορούν να αναγνωριστούν?"
"Και αυτό είναι άγνωστο. Μόνο τα ονόματα τους διέρρευσαν πριν κλείσει η Πύλη και φυσικά δε σημαίνουν τίποτα απολύτως"
"Παρόλα αυτά πρέπει να γνωρίζουμε!"
Η Γεννήτρια έστελνε σήματα συνεχώς αυξανόμενης τάσης. Αλλά η Πύλη πια ήταν ερμητικά κλειστή.
"Είναι τα εξής: Βασιλιάς, Βασίλισσα, Αξιωματικός, Ίππος, Πύργος, Πιόνι."
Arthur C. Clarke - Isaac Asimov's Science Fiction Magazine, First Issue, Vol 1, No 1, Spring 1977
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου