Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

Ο Πύργος Δ'



Η εξήγηση

Ο Ρ έσπευσε να ζητήσει εξηγήσεις από τον Oysters, ο οποίος για άλλη μια φορά δεν τσιγκουνεύεται τα λόγια του: "Είναι φυσικό να περίμενες πως με δεδομένο το ότι ο αντίπαλός σου πήρε 0 πόντους από την παρτίδα αυτή, εσύ θα έπρεπε να βαθμολογηθείς με 1. Κάποτε - πριν αποκτήσω βέβαια την εμπειρία από τόσα χρόνια διαιτησίας - ίσως να πίστευα και εγώ το ίδιο. Αλλά ας δούμε τα δεδομένα μας στη συγκεκριμένη περίπτωση. Αν λίγο πριν το τέλος ο αντίπαλός σου εντόπιζε το γεγονός πως βρίσκεται σε σαχ και έτρωγε τον πύργο, τότε θα είχαμε πατ και οι κανόνες είναι σαφής. Κάθε παίχτης θα έπαιρνε μισό βαθμό. Αν τώρα υποστηρίξεις πως εφόσον ακούμπησε τον αξιωματικό του και άρα είναι υποχρεωμένος να κάνει τη μοναδική νόμιμη κίνηση παίζοντας Bb5+, τότε στην περίπτωση που έτρωγες με Kxb5, αυτός θα έτρωγε τον πύργο με εύκολα κερδισμένη θέση. Αν αντ΄ αυτού έπαιζες Rxb5 τότε τί θα γινόταν μετά από Ka2?

Τσουτσβαγκ! Μόνο ο πύργος μπορεί να κινηθεί και όπου και να πάει είτε αιχμαλωτίζεται αμέσως είτε πέφτει σε πιρούνι του λευκού ίππου και ο μαύρος χάνει. Είναι ξεκάθαρο λοιπόν πως αν είχαν τηρηθεί αυστηρά οι κανόνες και ο λευκός υποχρεωνόταν να παίξει τον αξιωματικό του, το πιθανότερο είναι πως ο μαύρος θα έχανε. Οπότε το 1/4 είναι όχι μόνο δίκαιο αλλά και γενναιόδωρο.






Η ένσταση

Αυτή τη φορά ο Ρ έκανε ένσταση εναντίον της απόφασης και η επιτροπή ενστάσεων που δημιουργήθηκε ζήτησε γραπτά τις θέσεις των δύο πλευρών. Ο Ρ υποστήριξε πως εφόσον μιλάμε για μηδενισμό, θα έπρεπε ο ίδιος να πάρει ολόκληρο τον πόντο και πως ο Oysters επικεντρώθηκε μόνο στην τελική παράβαση του κανονισμού και στην τελική θέση, ενώ ο μηδενισμός προήρθε από τη συνεχή παραβίασή των κανόνων, κανόνες που άρχισαν να παραβιάζονταν όταν η θέση δεν ήταν τόσο ξεκάθαρη ακόμα. Άλλωστε αυτή η συνεχιζόμενη παραβίαση των κανόνων ήταν αυτή που δεν τον άφηνε να συγκεντρωθεί και άρα να φτάσει σε αυτήν την απελπιστική θέση. O Oysters από την πλευρά του τόνισε πως εφόσον ήταν υψηλόβαθμος αξιωματούχος και πως όπως όλοι γνωρίζουν οι αξιωματούχοι δεν κάνουν ποτέ λάθος, το θέμα έπρεπε να θεωρηθεί λήξαν. Η επιτροπή συνεδρίαζε κατά καιρούς για ολόκληρη την επόμενη χρονιά και πάνω που ο Ρ είχε αρχίσει να απελπίζεται, δέχθηκε ένα τηλεφώνημα που τον ενημέρωνε πως η απόφαση είχε ληφθεί και ήταν υπέρ του και πως θα εκδίδονταν γραπτώς μέσα στις προσεχείς ημέρες. Ο Ρ πετούσε από χαρά και έσπευσε να τηλεφωνήσει τον Oysters, ο οποίος απλώς δήλωσε πως δεν έχει ενημερωθεί για κάποια απόφαση και του έκλεισε το τηλέφωνο. Ο Ρ έλαβε τις αποφάσεις γραπτώς μετά από δύο ημέρες και ικανοποιημένος ξανατηλεφώνησε στον Oysters, ο οποίος και πάλι του έκλεισε το τηλέφωνο δηλώνοντας άγνοια. Δύο μέρες αργότερα ο Ρ έλαβε από τον Oysters ένα γράμμα που άνοιξε με τρεμάμενα χέρια: "Εφόσον η προθεσμία που δόθηκε για να εκδοθεί απόφαση πάνω στην ένστασή σας έχει παρέλθει χωρίς επίσημο αποτέλεσμα, είμαι στη δυσάρεστη θέση να σας ανακοινώσω πως ο Dogswellington είναι ο τελικός νικητής του περσινού τουρνουά πρόκρισης. Παρόλα αυτά είστε προσκεκλημένος ως ο δωδέκατος παίκτης του πρωταθλήματος αυτής της χρόνιας"


Το επόμενο τουρνουά

Ο Ρ σφίγγοντας στο στήθος του το γράμμα που τον όριζε ως το δωδέκατο συμμετέχοντα του φετινού πρωταθλήματος της Βικτώρια πήγαινε προς τον αγωνιστικό χώρο, όταν ένας πορτιέρης του έφραξε το δρόμο ρωτώντας τον "Εσύ ποιος είσαι?". Ο Ρ κουτρουβάλησε τις σκάλες, έξω στο δρόμο, και ρίχτηκε στις ρόδες ενός διερχόμενου φορτηγού.

(τέλος)


Αυτή η σκακιστική παρωδία του "Πύργου" του Φραντς Κάφκα πρωτοδημοσιεύτηκε από τον Chris Depasquale στο τεύχος Οκτωβρίου 1998 του Australian Chess Forum. Στη συνέχεια εμφανίστηκε και στο chesscafe.com

3 σχόλια:

trandism είπε...

Το τελευταίο αυτό μέρος εξηγεί και την παράνομη κίνηση του λευκού στο τέλος του τρίτου μέρους που εντόπισαν οι φίλοι σχολιαστές

RIZOPOULOS GEORGIOS είπε...

Λογοτεχνικά (και σκακιστικά -παρά τα παράδοξα-ή μάλλον λόγω αυτών…) ευχάριστο κείμενο …βέβαια τα ‘βαθύτερο ηθικόν δίδαγμα’ ήτοι, ο παραλογισμός της ‘εξουσίας ‘και η παράνοια της γραφειοκρατίας είναι απολύτως προφανή για κάθε σύγχρονο κοινωνικό ον νομίζω.
Άσε που πολλές φορές η παράνοια της πραγματικότητας ξεπερνά την λογοτεχνική φαντασία.
Θυμάμαι ας πούμε πάντα, με μεγάλη ικανοποίηση, την ηλίθια έκφραση απορίας (σαν να έβλεπε εξωγήινο) ‘διαιτητού’, όταν του ανακοίνωσα ότι δεν δεχόμουν(με καμία κυβέρνηση) να ‘κερδίσω’ παρτίδα, λόγω του ότι ο αντίπαλος μου βγήκε για λίγο να πάρει τηλέφωνο τη γυναίκα του που είχε άρρωστο μωρό …

trandism είπε...

:)

Ευτυχώς εμείς οι μαζέτες παίζουμε σε τουρνουά μόνο με Ελισσαίο διαιτητή.